17. Yüzyılda Osmanlı Devleti’nin Genel Durumu Özet

Arayış Yılları Tarih 2 dersinin 3. ünitesidir. Bu ünitenin ilk konusu olan XVII. YÜZYILDA ASYA VE AVRUPA konusunun alt başlığı olan XVII. YÜZYILDA AVRUPA, ASYA VE OSMANLI DEVLETİ’NİN DURUMU konusu dahilinde ki

17. yüzyılda Avrupa’nın Genel Durumu konu anlatımını okumak için tıklayınız.

17. yüzyılda Asya’nın Genel Durumu konu anlatımını okumak için tıklayınız.

17. Yüzyılda Osmanlı Devleti’nin Genel Durumu

Devleti Ali Osman 17 . asra gelindiğinde sınırlarda limitlere ulaşmıştı. Balkan Yarımadası dahil olmak üzere olmak üzere Polonya’nın güneyinden Kafkasya’ya; Kuzey Afrika ve Habeşistan’dan Mora ve Dalmaçya kıyılarına tüm bölge Osmanlı Devleti’nin denetimindeydi. Fakat 17 . asırda Osmanlı Devleti’nde iç karışıklar meydana çıkmış , hükümet düzeninde bozulmalar görülmeye başlanmıştır . Bu yüzden Osmanlı Devleti duraklama sürecine girmiştir. Bu dönemde Osmanlı Devleti’nde bir takım dahili ve harici karışıklıklar yaşanmaya başlanmıştır .

17 . asırda merkezi otoritenin zayıflaması ayaklanmaların çıkmasındaki en mühim nedenlerden biridir. Osmanlı merkezi otoritesinin zayıflamasında veraset sisteminde yaşanan değişim çok büyük etmendir. I. Ahmet Dönemi’nde gerçekleştirilen değişiklik ile Osmanlı tahtına akıl baliğ olmak koşuluyla yaşça en büyük şehzadenin geçmesi kararlaştırılmıştır. Bu sisteme ” ekber ve erşed ” sistemi ismi verilmiştir. Bu sistem ile taht dövüşleri önlenmek istenmiştir. Ekber ve erşed sistemi ile şehzadelerin
sancağa çıkış yoluna nihai verilmesi olumsuz neticeler doğurmuştur .

Ekber ve erşed sisteminin Osmanlı yönetim sistemine etkileri neler olabilir?

Ekber ve erşed sonrası Topkapı Sarayı’nda yaşamaya başlayan şehzadeler halkı tanımadan ve idare deneyimi kazanmadan tahta çıkmaya başlamışlardır. Bu yüzden sultan olduklarında otorite kurmakta zorlanmışlar, saray kadınlarının ve bir takım hükümet adamlarının etkisinde kalmışlardır.