Afrika’daki Gelişmeler (Asya ve Afrika’nın Kurtuluşu)

Afrika’daki Gelişmeler

1941 ’de Atlantik Paktı’nda, Roosevelt ve Churchill ta­rafından ortaya atılan “Özgür irade ve özerklik” ilkeleri Afrika’daki sömürgeciliğin sonlandırılacağının bir işa­retiydi. İtalya’nın 1940’ta Libya ve Etiyopya’dan çıka­rılmasıyla Afrika uluslarının sömürgecilikten kurtulma süreci başladı.
Afrika ülkelerinde, bağımsızlığa karşın halk dünya öl­çütlerinin çok altında bir yaşam düzeyine sahiptir. Ül­kelerin çoğunda ya diktatörler ya da tek parti iktidarı yönetime sahiptir. Seçim, özgürlük, insan hakları gibi konularda yeterli bilinç düzeyi görülmemektedir.
Bu durumun en önemli nedenleri: Kabilecilik – aşi­ret anlayışının ulus bilincini engellemesi, sömürgecili­ğin, araç ve yöntemlerinin değiştirilerek sürdürülmesi, ekonomik kaynakların halk yararına kulanılmaması, etnik ve dini ayrımcılıkların önlenememesidir.
Afrika, dünyanın en fakir ve en borçlu ülkelerinin bu­lunduğu bir kıtadır. Afrika ülkelerinin, 1970’lerden bu yana dünya pazarlarındaki payı %50 azalırken, dış borç 20 kat artmıştır. Bu da gösteriyorki, dış yardım­lar, alınan borçlar ve kaynaklar gerektiği gibi kullanıl­mamaktadır.
Bağımsızlaşan Afrika devletleri, Doğu-Batı Blokları dışında kalıp öncelikle kalkınmaya önem vermişlerdir. Bu amaçlar için 1963’te OAU (Afrika Birliği Teşkilatı) kurulmuştu.

32 Afrikalı bağımsız devlet tarafından kurulan OAU’nun amaçlan şöyle özetlenebilir:
– Afrika ülkeleri arasında birlik ve dayanışmayı geliş­tirmek
– Her türlü kolonileşmeye son verip, üyelerin bağım­sızlığını gözetmek
– Birleşmiş Milletler Sözleşmesi ve İnsan Hakları Ev­rensel Beyannamesi’ne uygun olarak uluslararası işbirliğini geliştirmek
– Üye ülkelerin ekonomi, eğitim, sağlık, bilim, diplo­masi, savunma ve siyasi politikalarını uyumlu hale getirmek