Laiklik İlkesi

Kelimenin aslı Yunanca “laikos” tur. Din adamı olmayanları belirtmek için kullanmıştı.
Laiklik devlet işleriyle din işlerinin birbirinden ayrılması ve devletin siyasi iktisadi ve hukuki düzende aklın egemenliğini kabul etmesi demektir. Hukuki anlamda da devletin ayrım yapmaksızın kişilerin vicdan hürriyetine sahip olmalarını sağlamasıdır.
Laik devletlerde resmi din yoktur. Devlet bütün din ve inançlara eşit mesafededir.
Laik çağdaş olma, toplum ve devlet yaşamının akla, bilime dayalı olmasıdır.
Laik devlette devlet hurafelerin yayılmasında tarafsız değildir.
Atatürk, cumhuriyetçiliği ve laikliği her türlü siyasi parti tartışmalarının dışında tutmuştur.

Laikliğin kişi ve devlet için öngördüğü hak ve vazifeler:

Vicdan Hürriyeti: Her kişi herhangi bir dibi seçmek ve inanmakta hürdür.
İbadet Hürriyeti: Bir dine inanan kişi, inandığı dinin gereklerini, merasimlerini yerine getirmekte hürdür.
Dini Görev: İnsanları kişisel olarak Allah’a doğrudan bağlanmaktır. Laiklik, dinin bu görevini yapmasına imkân tanır. Devlet; din inancını olanların, kendi seçtikleri dinin gereklerini yapmada ya da yapmamada serbest olmalarını sağlar.
Din görevlerinin dünyevi ve dini faaliyetleri bilecek, dini esasları doğru olarak öğretecek yeteneklere sahip olmalarını kontrol eder.
Her türlü taassubu, boş inancı, gerçeğe aykırı inanışları kontrol altında tutarak, her türlü baskıyı mezhep ve din çatışmalarını önlemekten sorumludur.
Devletin Görevi: Devlet, ibadetin güvenliğe ve toplumun kurallarına aykırı olmamasını sağlar.