İlk Devletlerde Gücün Meşruiyet Kaynağı

İlk Çağ’da Mezopotamya, Mısır, Anadolu’da gemiş alanlara hükmeden siyasi organizasyonlar ortaya çıkmıştır. Bu siyasi organizasyonların yönetim biçimlerinde birbirine benzer ver farklı yönler görülmüştür.

Medeniyet	Devlet	Yönetim Şekli	Özellikleri
Anadolu	Hititler	Teokratik Monarşi	Hititlerde kralların, gücünü tanrıdan aldığına inanılır ve emirleri tanrının emriymiş gibi görülürdü.
	Urartular	Teokratik Monarşi	Krallar yaptıkları işleri tanrıları “Haldi” adına yaparlardı.
	İyonlar	Monarşi+Aristokrasi	Din adamları ve kâhinlerin, krallar üzerinde etkisi olsa da soyluların yani aristokrat sınıfın yönetimdeki etkisi daha büyüktü.
Yunan	Girit	Aristokrasi	Ülke soylular ve kral tarafından yönetilirdi. Yöneticiler; sanat, ticaret, din gibi hemen her konuda söz sahibi olup egemen sınıfı oluştururdu. Yöneticilerin din adına söz sahibi olması yönüyle yönetimleri teokratikti.
Mezopotamya	Sümer	Teokratik Monarşi	Sümerlerde yönetici olan “Ensi”ler (Patesi) yani rahip-krallar; başrahip, başyargıç ve başkomutandı. Zigguratları yöneten rahip sınıfı, kentin yöneticileri üzerinde etkiliydi.
	Asur	Teokratik Monarşi	Kral, büyük tanrıların yeryüzündeki temsilcisi olup onlar adına ülkeyi yöneten rahip krallardı.
	Babil	Teokratik Monarşi
	Babil-Hammurabi	Mutlak Monarşi	Gücünü kanun ve askerlerine dayamıştır.
	Elam	Teokratik Monarşi	Krallarını ve prenslerini hem yönetici hem de din adamı kabul ederlerdi.
İran	Pers	Teokratik Monarşi	Krallar kendilerini Tanrı Ahuramazda’nın yeryüzündeki vekilleri olduklarını belirtir
Mısır	Mısır	Teokratik Monarşi	Başlangıçta tanrı olarak görülmeyen firavunlar ilerleyen dönemlerde tanrı olarak görülmeye başlanmıştır.

İlk Çağ’da yaşayan medeniyetlerin çoğu monarşiyle yönetiliyordu. güçlerinin meşruiyet kaynağı tanrısaldı. Soy kavramı da önemliydi. Başa geçen soy, bir önceki soy ile akrabalık ilişikisi kurmak veya akraba olduklarını iddia etmek zorunda kalıyordu.